کیک عروسی

برانز و ونسان امروز ازدواج می کنند. ازدواج بورژواها، کلاه‌های پهن و ماشین‌های بزرگ، همه چیز با دفت و قبل از موعد آماده شده؛ با وسواس حساب شده، کارگردانی شده است. ما به این عروسی دعوت شده‌ایم، اما نه مثل مهمان، بیشتر مانند موش‌های کوچکی که از سوراخ قفل وارد می‌شوند و از ورای چشم‌ها و افکار هشت شخصیت حاضر در عروسی با لذت تمام به تماشای دورویی‌ها، ناامیدی‌ها و کینه‌هایی می‌نشینند که پشت لبخندهای محترمانه و ظاهرسازی‌های خوب پنهان است.
داستان با پولین آغاز می‌شود. این دختر کوچک از ورای هشت سالگی‌اش پدر و مادرش را می‌بیند که کمدی زوج خوشبخت را بازی می‌کنند و می‌بیند که همه سعی دارند دختر کوچولوی مونگول را پنهان کنند تا عکس‌ها را خراب نکند از جمله خود عروس که نمی‌خواهد این لکه را در تابلوی زیبای عروسی‌اش داشته باشد. کشیش هم با اینکه شناخت زیادی از این ازدواج ندارد، به تفسیر این مراسم می‌پردازد. به نظر می‌رسد که عروس و داماد بدون کوچکترین ایمان فقط به خاطر ظاهرسازی به دنبال برگزاری مراسم مذهبی هستند. آخر داستان، فصل مربوط به عروس به طور غافلگیر کننده‌ای سرشار از ملایمت و مهربانی است، مثل اینکه نویسنده خواسته باشد با افزودن لایه‌ای از شکر و عسل از گزندگی این کیک کمی بکاهد.
از ورای ازدواج برانژ و ونسان، نویسنده با استفاده از این هشت شخصیت، با ما از عشق، از مرگ و از زندگی حرف زده است. هر شخصیت جزئی است از این کیک عروسی که هر کدام مزه خاص خود را دارد. خواننده با نزدیکتر شدن به پایان رمان هرچه بیشتر به جذابیت آن پی می‌برد. در فرانسه فیلمی با اقتباس از این رمان ساخته شده است.